Co-ouderschap betekent dat na een echtscheiding de huisvesting van de kinderen gelijkmatig verdeeld wordt over beide partners. In dat geval bepaalt de fiscale wetgeving dat beide ouders de kinderen voor de helft fiscaal ten laste mogen nemen (art. 132bis WIB 92). De verhoging van de belastingvrije som voor het aantal kinderen ten laste komt dan voor de helft aan beide ouders toe. Deze fiscale regeling is echter niet van openbare orde; u kan er dus van afwijken.

U kan er nog steeds voor opteren dat het fiscaal ten laste zijn van de kinderen aan slechts één van de ouders toekomt. De andere ouder kan dan eventueel de betaalde alimentatie voor de kinderen aftrekken. Om discussie te vermijden, kan aan de rechter die beslist over de echtscheiding en de voorlopige maatregelen gevraagd worden om vast te leggen wie het fiscaal voordeel zal genieten.

De fiscus kan de onderling gemaakte afspraak (die u best laat homologeren door de echtscheidingsrechter) of de door diezelfde rechter opgelegde regeling niet naast zich neerleggen door te stellen dat artikel 132 bis WIB 92 van openbare orde zou zijn.